Jeugdzorg ziet zwart van graaiende kraaien

Elke keer als er iemand langs de klimop achterin mijn tuin loopt, dan hoor je plotseling een geschrokken 'frrrrrrrrrrrrrr' van vleugeltjes. Want mijn klimop is hun sociale ontmoetingsplaats waar alle mussengesprekken en schermutselingen plaats vinden. Het is ook de plek waar de mannetjes en de vrouwtjes elkaar ontmoeten, en als er eenmaal een keuze is gemaakt, dan wordt het nestje op een rustige en afgelegen plek gebouwd. De babymusjes mogen nu komen!

Papa en mama mus werken samen om de kuikens op te voeden.

Het eten wordt verdeeld en de poepjes keurig opgeruimd

Op deze sociale ontmoetingsplek wordt er behalve geruziet en geflirt ook continu samengewerkt. Tientallen alerte mussen houden in de gaten of er ook zwarte kraaien in de buurt zijn. Want als kraaien de kans krijgen, roven ze de mussenjongen uit hun nest. De musjes werken goed samen: zodra er een kraai in zicht is, wordt er gezamenlijk alarm geslagen om het nageslacht te beschermen. Musjes werken samen.

Maar ook kraaien hebben hun samenwerkingsverbanden om mussennestjes te lokaliseren en leeg te roven. In onderstaande clip rooft een kraai een mereljong uit het nest. Waarschuwing: kan als zeer emotioneel ervaren worden door ouders die hun kinderen dankzij de Jeugdzorg kwijt zijn.

Kraai rooft nest leeg

Binnen jeugdzorg, onderwijs en welzijn zien wij overal samenwerkingsverbanden ontstaan. Om de haverklap is er weer een nieuwe onderwijscoalitie, zoals deze in Leeuwarden of de landelijke coalitie Onderwijs Zorg Jeugd. Nog een voorbeeld uit Tilburg: Samenwerking rond data voor betere kansen kinderen en gezinnen. Ik hoor je denken: ja maar, samenwerkingsverbanden zijn toch goed? Dat ligt eraan WIE er samenwerkt en WAAROM. Kijk maar naar de mussen en de kraaien.

Samenwerken binnen zorgorganisaties kan in principe prima. Even een positief voorbeeld vanuit mijn eigen ervaring:

Tijdens controle en gebitsreiniging bij de tandartsenpraktijk vroeg ik om voedingsadviezen: wat kan ik nu toevoegen aan mijn dieet om mijn gebit te ondersteunen en de problemen die ik had met goede voeding aan te pakken? Daar hadden ze geen verstand van. Dus ik zocht het zelf uit, deelde mijn bevindingen met de tandarts en kreeg een rekening gepresenteerd voor 'advies'. Dat was de aanleiding voor mij om een zogenaamde biologische tandarts te zoeken. Tegelijkertijd meldde ik me bij een voedingsdeskundige. Beiden gaven mij adviezen die op enkele kleine punten niet helemaal met elkaar overeenkwamen. Ik gaf ze dus toestemmming om over mij te overleggen en binnen een week was alles mooi afgestemd dankzij één telefoontje. Niks geen delen van data, daar deden geen van beide zorgaanbieders aan want daar geloven ze niet in. Ik noem dat een goede samenwerking voor mijn welzijn en waarbij mijn keuzes en wensen gerespecteerd werden. Het WIE en het WAAROM: twee door mijzelf ingeschakelde zorgverleners werkten samen om mijn gezondheid te verbeteren, en ontvingen daarvoor het tarief waar zij voor gestudeerd en gewerkt hebben.

Maar gebeurt dit ook in de Jeugdzorg? Op wat voor manier wordt daar samengewerkt, en waarom? Iedereen die het ziet  staat verbijsterd van de vele wrede beslissingen van kinderrechter, jeugdzorg, maatschappelijk werk, scholen, huisarten, jeugdpsychiatrie en anderen binnen een samenwerkingsverband dat niet gemotiveerd lijkt om het echte welzijn van gezinnen te bevorderen. Integendeel. Kinderen worden weggerukt uit hun vertrouwde omgeving, weg van hun broertjes en zusjes, weg van hun vriendjes en opa's en oma's, weg van hun eigen bedje in hun eigen kamer, alles omdat 'moeder' niet goed genoeg zou zijn. Hoe kan iemand in hemelsnaam beweren dat dit goed voor het kind is, en dat zijn welzijn erop vooruit gaat? Waar is de logica? Het wreedst zijn nog wel de verhalen waar een baby letterlijk van de moederborst weggerukt wordt. Onvoorstelbaar als het maar om één incident zou gaan, maar zo zijn er zijn talloze voorbeelden. We proberen het te begrijpen maar kunnen het niet.

Helaas maken we daarbij één observatiefout: we verwachten mussengedrag te zien bij kraaien die hun brood verdienen met het leegroven van nesten. Een kraai ziet een mussenjong en ziet winst en eigenbelang, en zet met zijn gedrag de toon voor kraaien die lager in de pikorde staan. Tot nu toe hebben we één vorm van dit winstbejag gezien: het breedverbreide uithuisplaatsen van kinderen. Maar parallel aan het huidige kraaiensysteem zit een tweede systeem aan te komen, en ook deze industrie bestaat uit kraaien die reageren op de schittering van het geld dat te verdienen valt aan kinderen. Het is de wereld van de grote investeerders die samenwerkingsverbanden smeden om het kind weliswaar in het nest te laten, maar dan onder zeer strenge voorwaarden: de mussenouders mogen hun jong alleen houden als ze zich schikken onder het juk van de staatsvoogd die de investering moet bewaken, zoals omschreven op deze blog. Ik hoor net dat er een nieuwe naam is voor deze staatsvoogd: gezinscurator. Zeer toepasselijk; je verwacht niet anders bij de uitvoering van een financieel traject. De kraai die graait.

Gratis mussenspeldje

Lieve mede-mussen die dit lezen: willen jullie ook het alarm tsjilpen, op wat voor manier dan ook? Ben je tegen kraaien die graaien? Deel dan deze informatie. En als bescheiden mussenactie: email ons nu je adres (of een tijdelijk of geleend adres), dan sturen we je een gratis mussenspeldje. Pin hem op je bloes en laat aan anderen een ernstige waarschuwingstsjilp horen.

PS - we bewaren je gegevens niet - hij gaat op de envelop en hij is weg! Ook je mailtje wordt direct verwijderd.